سکوتم را شکستم

سکوت کرده ام

برای روزهایی که در انتظارم هست

برای ارزوهای بر باد رفته

برای اینده ای نا معلوم

سکوت میکنم

تا حرفهایم در قلبم بماند

و با من خاک شود

سکوتم را شکستم...

می خواهم حرف بزنم
زبانم قاصر است
کم می اورم از حرف زدن
یعنی حرفی ندارم که بزنم
خدا کنار من است
من او را نمی بینم
صدایش در گوش من است من نمی شنوم
و من همچنان غرق شده در گناهم
خدایاا
کسی جز تو ندارم
هم سفر روهای پر خطرم باش سکوتم را شکستم...

اکنون در اینجا

در کنار اسمان ابی

و نسیمی که با ملایمت میوزد

میخوام بنویسم

از خودم

از لحظه هایی که برایم میتوانست بهترین نقش ها را بیافریند

ولی اینک

از ان همه اشتیاق فقط ی دل  شکسته باقی مانده است

یک ذهن پر اشوب

و یک دنیای نا معلوم

و خدایی که در این نزدیکی هاست

و خدایی که مرهم قلب های شکسته است

و ارامش بخش ذهن های اشفته

سکوتم را شکستم...